Malawi... niets is wat je verwacht

18 december 2014 - Amsterdam, Nederland

Ik kan je vertellen dat ons avontuur in Malawi enorm bijzonder is geworden. We hebben een paar weken gereisd door een prachtig land! Daarbij hebben we enorme hoogtepunten bereikt maar ook enorme dieptepunten gekend. Ik heb zo veel geleerd van alles wat ik heb mee gemaakt, dat is bijna niet voor te stellen. Soms lopen dingen niet zoals je wilt of had verwacht, maar ook daar baan je jezelf een weg in. Je doet dingen waarvan je eerst had gedacht dat je dat nooit zou kunnen en het liefst voor weg zou lopen. Maar als je in zo een situatie terecht komt, neemt je overlevingskracht het over!
Laten we iets meer dan 2 maanden terug beginnen bij onze mooie vakantie!

Vakantie! -> Blantyre
Na een nachtbusrit van 10 uur vanaf Mzuzu naar Blantyre, kwamen we gebroken aan in ons hostel (Doogles). Maar rusten ho maar! We waren naar de Church of Central Africa Presbyterian (CCAP) church geweest (wat voor hen een inheems grote kerk is, maar voor ons niet). Daarna hebben we even, zo nieuwsgierig als we zijn, een blik geworpen in een privé kliniek die we op onze weg naar het Mandala house tegen kwamen. Dit oude koloniale huis was een museum/souvenirwinkel geworden waar de prachtigste dingen werden verkocht (wat je ook aan de prijs zag). Die avond hadden we nog een ladies talk bijgewoond via zikomo tours. Er werd gepraat over vrouwen en relaties. Heel bijzonder!!

-> Mount Mulanje
Na onze lodge (forestry lodge) even gezien te hebben, zijn we gaan zwemmen bij erg mooie kleine watervalletjes. De volgende dag  gingen we helemaal terug naar Limbe om geld te pinnen, omdat we toch te weinig geld hadden gepind en we in Mulanje niet konden pinnen. Daarna het national museum van Malawi bezocht wat erg mooi en boeiend was. Elk nadeel heeft ook zijn voordeel!
De eerste dag hadden we ongeveer 6 uur op de mooie berg gewandeld met gids en drager (het was mijn eerste bergtocht). Bij Chisepo hut aangekomen hebben we eten gekookt op houtskool en gedoucht met een bak heerlijk warm water. Daarna zijn we in de prachtige natuur ons dagboekje gaan bijschrijven. Op dag twee klommen we in de ochtend naar de piek toe (Sapitwa 3000 meter).  Daar kwamen we aan nadat we hadden geklommen, geklauterd, gesprongen, als apen voort hadden bewogen en moeilijke en smalle stukken hadden getrotseerd! Yeee, ik was ongelofelijk trots op mezelf! Deze zelfde dag hadden we nog een leuke en gezellige 2 uur durende wandeltocht gehad naar Chambe hut met onze gids mister busy (zijn telefoon was bijna belangrijker dan wij). De vele sterren waren trouwens echt heel mooi! Op dag 3 hadden we een mooie tocht over onder andere rotsen , bomen en wateren en kwamen we bij een grote waterval uit. Daar hebben we 2,5 uur heerlijk gerelaxt op de stenen, in het water gezwommen, genoten van de zon en het mooie uitzicht, over stenen geklommen voor de mooiste foto’s en niet te vergeten een paar keer een sprong in het diepen gemaakt van 5 meter hoogte!

-> Liwonde national park
We kwamen bij het hostel (Bushman baobabs) aan achterin de pickup met extra Nederlands gezelschap (Anniek en Judith die we kennen vanuit de organisatie dare2go). Het was er erg mooi aangekleed met zelfs een uitzichtpunt waar we Siung tegen kwamen (Maleis die we in Mount Mulanje ontmoet hadden). Het was erg gezellig met z’n allen en hebben ook veel bij gekletst. Bijzonder om zo ver weg te zitten, maar toch elkaar te ontmoeten. We gingen met ze zessen op kanosafari om ‘the big five’ te spotten. Als dat inhoudt: nijlpaard hoofden, impala’s, waterbuffels, MENS(aap), muggen, mieren en vogels, dan heb ik ze gezien! Siung, Mariska en ik waren ook naar Liwonde town gefietst waarbij veel kinderen en volwassenen naar de weg kwamen rennen en muzungu riepen! Na een hoop gesprekken, gezwaai en begroetingen kwamen we dan toch in town aan waar we de markt bezocht hadden en de fietsenmakerij bekeken hadden. Daarnaast hadden we typisch Malawiaans gegeten (rijst of nsima met vlees en een beetje bladgroente).

-> Cape Maclear
We hebben hier lekker kunnen relaxen aan het lake, rokken/ jurken/ shirts/ broeken/ tassen laten maken van chitenjis, afbieden met ‘volunteer price’ en ‘sunset price’ wat ook gelukt is en kennis mogen maken met de nachtclubs (echt een belevenis). We hebben ook met een lokale kano (stam van een boom) naar een eiland gevaren waar we met mooie gekleurde visjes in het heldere water en met heerlijk weer en uitzicht mochten snorkelen. Echt genoten van deze dag, met ook nog eens een lekker visje als lunch. We hadden als afsluiter zee arenden gevoerd en terug gevaren met meer golven. Ik vond het echt een geweldige uitdaging om niet om te slaan, wat ook niet was gebeurd.

-> Mua
Tijdens de reis hadden we besloten om langs Mua te gaan waar Annemiek (ook leren kennen via de organisatie dare2go) op een dovenschool vrijwilligerswerk doet. We hebben daar op de school mogen kijken, mee mogen spelen met netball en gebarentaal mogen leren wat ik helemaal leuk vind! Helaas kreeg Annemiek malaria en kwam ze een aantal dagen in het ziekenhuis in Mua te liggen. Ondertussen leerde ik steeds een beetje beter communiceren met de kinderen! Na 1 week daar geweest te zijn, gingen we terug naar Mzuzu, want Mariska voelde zich niet lekker.

‘Echt waar?’ momenten:

  • In de busrit naar Blantyre was het om 18:00 donker, maar we keken vol verbazing naar de maan die we rond 19:30 op zagen komen als een rode bol die steeds witter werd hoe hoger die kwam.
  • We hebben een groep niet zo happy jongeren in de vroege ochtend met een hele enthousiaste reisleider het T-shirt van Mariska laten zien: don’t forget to smile today. Hilarisch!
  • Wees flexibel als je naar bijv. Malawi toe wilt, want je plannen veranderen, bijna met de dag, vanwege onverwachte gebeurtenissen. Maakt het ook super leuk, je verveelt je niet snel!
  • Het is heel normaal dat er in een restaurant iemand aan tafel komt zitten die gezellig met je mee eet.
  • Volgens een verkoper die bij ons minibusje stond waren we erg slechte mensen, omdat we geen cakeje kochten. Vervolgens wilde hij toch onze nummers hebben! Alles bij elkaar heeft hij het 30 minuten volgehouden. We hebben ons kostelijk vermaakt, inclusief de mensen in het minibusje!
  • Een hoop mensen (o.a. onze gids) zeggen een bedrijfje aan het opstarten te zijn en daar sponsors voor nodig te hebben (met een vette knipoog naar de muzungu of die niet kan sponsoren)…
  • Ik ben op het hoogte punt flauw gevallen. Wie gaat er dan ook achter een plastic zakje aan rennen op de piek van een berg! Tja… ik. Verder was ik ongedeerd en ging vrolijk de berg af.
  • Zelfs op de berg heb je nog bereik met je telefoon!
  • Met een big backpack kun je ook met de fietstaxi mee (we hebben toen wel fooi gegeven ;) ).
  • Als je met te veel mensen in een minibus zit, dan bukken de extra mensen even bij een politie post, zodat men niet gezien wordt…
  • Een minibusje komt het benzinestation oprijden en de verkopers stuiven er met z’n alle naar toe!
  • In Liwonde stonden de wc’s en douches buiten en waren van boven open. Dus zat je op de wc, werd je nog nat van de regen.
  • Die geheime Nederlandse taal is toch wel echt heel fijn. Je kunt in een minibus over alles praten.
  • Soms is het wel handig om vrijwilliger te zijn, in Liwonde kregen we korting op ons verblijf!
  • Een ‘fisheagle’ is geen visegel maar een zee arend, haha!
  • De 6 uur durende busrit van Salima naar Mzuzu waarvan 2 uur gestaan was goed te doen! Ik mocht genieten van een mooi uitzicht over lake Malawi toen ik stond.
  • Volgens een Keniaan heb je een saai leven als je thee drink zonder melk en zonder suiker.
  • Het is nu een stuk veiliger met de zebrapaden over de autowegen.
  • Malawi is een mooi land.... maar je moet er niet ziek worden, want de artsen doen zo maar wat.

Vriendschap is voor mij…
… extra hulp aanbieden als iemand ziek is.
Mariska voelde zich al een paar dagen niet goed. In het ziekenhuis had ze vervolgens een kuur tegen bilharzia (wormpjes) gehad. Na 4 dagen was er niks aan haar gezondheid veranderd.
… bij staan bij een ziekenhuis bezoek.
Terug in het ziekenhuis werd er een longontsteking geconstateerd waarvoor ze antibiotica kreeg.
… in het ziekenhuis blijven om er te zijn voor de ander.
Ze kreeg wat andere onderzoeken waarbij na 2 dagen werd aangeven dat ze hartproblemen had en waar ze medicatie voor kreeg voordat ze het wist.
… bellen met allerlei mensen als je de behandeling niet vertrouwd.
De dokters in Nederland hadden na overleg aangegeven dat ze geen hartproblemen kon hebben, maar ze dachten dat het iets anders was waarbij een snelle en goede behandeling vereist was en dat zagen ze niet zitten in Malawi, dus moesten we naar Nairobi (in Kenia).
… samen uit samen thuis.
Helaas kon SOS hulpdienst het niet voor elkaar krijgen om gelijk te gaan en werd het 2 dagen later.
… vechten voor het leven van de ander.
Mariska’s situatie verslechterde en ik vocht ondertussen voor onder andere pijnmedicatie, zuurstof, een zakje vocht en een verpleegkundige/ dokter die langs komt.
... niet van iemands zijde afwijden in moeilijke tijden.
Ik was blij toen we zaterdag konden vertrekken. En na in de ochtend nog een tijd op het vliegveld gewacht te hebben, kwamen we in de middag eindelijk met de airambulance in Kenia aan.
... je angsten overwinnen/ aan de kant zetten.
Mariska was in het Aga Khan University hospital opgenomen waarbij ik wist dat ze eindelijk in goede handen was. Ik kon niet bij haar blijven slapen, waardoor ik ondertussen een hotel voor mezelf had geregeld op loopafstand van het ziekenhuis, zodat ik elke keer langs kon komen tijdens bezoektijden (of naast bezoektijden, want ik mocht op een gegeven moment gewoon altijd komen van de bewakers :) ).
... een luisterend oor bieden.
Ze vertelde haar dat ze zeer ernstig uitgedroogd binnen was gebracht. En dat ze niet meer kunnen achterhalen wat ze heeft gehad vanwege al de (verkeerde) medicatie die ze heeft gehad. Ze had niet langer in het ziekenhuis in Malawi moeten blijven, want dan was het verkeerd afgelopen...
Goed onkruid vergaat niet!
... standvastig zijn in haar belang.
Als het nodig was stapte ik naar de verpleegkundige toe en gaf bijvoorbeeld aan dat ze al een uur aan het wachten was op water. Na 5 minuten stond er water langs haar bed!
... haar opvrolijken met een gekke bui.
Toen ze nog in het ziekenhuis lag, hebben we een maskertje op gedaan, dat was echt hilarisch!!
... iets wat van twee kanten hoort te komen.
Er waren verschillende mensen van buiten af die ons hielpen. Onder andere een Nederlandse familie die ook aan bood om bij hen te logeren. Mariska gaf aan, Carla pak dit aanbod aan, dan wordt er ook voor jou gezorgd en heb jij ook meer rust. Ik ben bij ze gaan logeren wat me erg goed deed en waar ik erg dankbaar om was :)
... de zorg ook weer loslaten als ze dit zelf aan kan.
Na 1,5 week mocht ze uit het ziekenhuis en logeerde we beide bij het Nederlandse gezin. Ze ging nog 1x per dag terug naar het ziekenhuis voor de fysio, wat ze op een gegeven moment alleen deed.
… goed overleggen over beslissingen waarbij beide meningen belangrijk zijn.
We hadden besloten om terug naar Nederland te gaan, omdat de revalidatie van Mariska nog even zou duren en we beiden op adem konden komen van de heftige tijd.
... leuke dingen ondernemen.
We zijn een paar dagen voor vertrek nog naar het giraffic park in Nairobi geweest waarbij we beide onwijs genoten hebben van de dag. We hadden giraffe gevoerd, gefotografeerd, geknuffeld en lebbers van ze ontvangen.
Vriendschap is... dierbaar!

Ondanks alles heb ik ook genoten van deze tijd die ook een hele boel mooie dingen met zich mee bracht. Het heeft ons ook niet afgeschrikt, want als Mariska weer helemaal op de been is, willen we zeker weten terug! Dan gaan we met veel plezier het avontuur weer aan en gaan we verder waar we gebleven waren alleen dan met wat onverwachte pepernoten en kerstkransjes in ons buik.

Ik ben dankbaar voor me leven!

Liefs, Carla (vanuit het koude kikkerlandje)

Foto’s

1 Reactie

  1. Johan en Marion Nieuwenhuizen:
    19 december 2014
    Lieve Carla
    Wat een belevenis, en fijn om te horen dat het met Mariska weer beter gaat. Geweldig hoe je het allemaal vertelt er allemaal mee om gaat.Wat een levenslessen je hebt bewezen dat je de wereld aan kan.Lieve Carla FijneFeestdagen en een avontuurlijk 2015. Marion van Traverse